การยั่วยุอันแสนตื้นเขิน และเหตุผลในการมีอยู่ของสื่อวาบหวิวในโลกอินเทอร์เน็ต (Provocation & Erotic Media)

We’re been here before, haven’t we?

กรกฎาคม ยังคงเป็นอีกหนึ่งเดือนที่มันยังคงเป็นช่วงที่สำคัญไม่ต่างจากเดือนอื่น ๆ ที่ถัดมา

และหนึ่งในนั้นสำหรับผมคือช่วงเวลาที่หนึ่งในตัวละครอันเป็น ‘เอกลักษณ์’ สำคัญภายในเนื้อเรื่องในจินตนาการที่ผมแต่งขึ้น เขานั้นมีวันเกิดในเดือนนี้ และแน่นอนว่ามันมีอิทธิพลสำคัญที่ทำให้ผมยังคงไม่หยุดในการพยายามไล่ตามเป้าหมายของตัวเองอยู่

“วันเกิดของผมคือวันที่ผมยังคงรับรู้ว่า ‘ตัวตนแห่งความวุ่นวาย’ ยังคงมีอยู่

หลายครั้ง ผมพบว่าตัวเองกำลังต่อสู้กับ ‘สงครามภายในจิตใต้สำนึก’ เพื่อดิ้นรนไม่ให้ตัวเองจมลงสู่ห้วงแห่งความสิ้นหวัง

ตัดพ้อถึงเหตุการณ์ในอดีตที่มันผ่านมานมนาน

ไหว้วอน ร้องขอ และต่อรองในอำนาจที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ทางธรรมชาติ

มนุษยชาติ อาจต่อกรกับได้ทุกสิ่งอย่าง เว้นเพียงแต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้และเข้าใจ

พวกเราต่างคือ ‘ผู้รอดชีวิต’

และมันไม่สำคัญว่า ‘คุณค่า’ ที่คุณกำหนดขึ้นมาจะมีมูลค่ามากมายมหาศาลแค่ไหน

แต่มันขึ้นอยู่กับว่า ‘วันนี้’ คุณกำลังทำอะไรอยู่

สวัสดี เหล่าผู้รอดชีวิต

ขอให้มันยังคงเป็นอีกหนึ่งปีที่ดีสำหรับคุณ”

- N.5567

อาจต้องขออภัยเสียหน่อยที่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้โผล่มามากนัก เหตุผลเพราะผมอยากให้เขาได้พักผ่อนและเตรียมตัวสำหรับเรื่องราวในอนาคต ซึ่งแน่นอนว่าทั้งหมดที่กล่าวมามันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลยกับหัวข้อที่เรากำลังจะพูดกัน (ฮา)

ทว่าถึงกระนั้น ผมคงไม่คิดจะขัดจังหวะแต่อย่างใด แม้ว่าต่อให้มันจะเป็นเพียง ‘เรื่องราวในจินตนาการ’ หากแต่มันกลับสะท้อนถึงมุมมองในชีวิต การก้าวไปต่อข้างหน้า และที่สำคัญคือ ละทิ้งอดีต โอบรับปัจจุบัน และเตรียมตัวสำหรับอนาคตอันไม่แน่นอน

Enough of that, time to get into topics.

เรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะขอสารภาพไว้ล่วงหน้า นั่นคือผมเริ่มที่จะปลีกตัวออกห่างจากสังคมมากขึ้นไปในทุก ๆ วัน ด้วยเหตุผลอันเนื่องมาจากการที่ตัวเองได้ค้นพบถึง ความย่ำแย่ ต่าง ๆ นานาที่เกิดขึ้น การใช้ชีวิตอยู่ในทุกวันนี้ของผมมันไม่ใช่การใช้ชีวิตอยู่เพื่อรอถึงวันพรุ่งนี้อีกต่อไป แต่มันกลับกลายเป็นว่ามันคือ การดิ้นรน อย่างสุดใจขาดดิ้นเพื่อให้ตัวเองสามารถตื่นขึ้นมาจากที่นอนได้โดยไม่มีอาการอะไรตามมาแทรกซ้อน

อย่างที่ว่า ทั้งหมดทั้งมวลมันเกิดจากการที่ผมกลับพาตัวเองดำดิ่มลงไปใน ‘ห้วงแห่งการยั่วยุ’ ของตัณหาต่าง ๆ นานา สิ่งที่ยากยิ่งและไม่อาจที่จะสามารถเอาชนะได้ แม้ว่าในมุมนึงมันจะทำให้ผมรู้สึกดีไปก็ตาม ถึงกระนั้นความรู้สึกเหล่านั้นกลับเหมือนเป็นการหลบหนีจาก ‘แก่นราก’ ของปัญหาทั้งหมดที่มันทำให้ผมตัดสินใจที่จะพาตัวเองกลับไปหามันอยู่เช่นเดิม

หากแต่ในทุก ๆ ของการที่ผมหลบหนี มันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับการที่ผมได้ทำความเข้าใจถึงธรรมชาติที่มันมีวันผันเปลี่ยนไปในแต่ละวัน หลายครั้งแล้วการพยายามต่อต้านหรือต่อสู้อาจไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเท่ากับการทำความเข้าใจผ่านเพียงแค่ ‘มุมมองของตัวเอง’ แต่นั่นหมายถึงการหันไปมองสิ่งต่าง ๆ รอบตัวและหาเหตุผลในการเปลี่ยน ชุดความคิด (Mindset) ของตัวเองไป

ก่อนหน้านั้นที่ผมจะกลายเป็น ‘ตัวเอง’ ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นมนุษย์ผู้ถูกเหยียบย่ำจนไม่เห็นแม้แต่ความหวังในการใช้ชีวิต ถูกทิ้ง ถูกรังแก เลวร้ายที่สุดคือการแบกรับทุกอย่างไว้บนแผ่นหลังตัวเองจนหลงลืมว่าผมสามารถวางมันลงได้ ด้วยการไม่ยึดติดถึงมันมากจนเกินไป

ความเดียวดาย ณ ภายในโลกที่เต็มไปด้วยความสับสน

พวกเรานั้นต่างหลงทาง

พวกเรานั้นต่างหลงผิด

พวกเรานั้นต่างลุ่มหลง

และพวกเรานั้น...ตกอยู่ใน ‘ความสิ้นหวัง’

 

การอนุญาตเพื่อให้ตัวเองมีความสุขนั้นสำคัญพอ ๆ กับการได้นั่งขบคิดภายหลังจากที่ได้กระทำการ ‘สำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง’ ในช่วงยามอันเปลี่ยวเหงา ซึ่งหลายครั้งมันดันเป็นผลทำให้ผมรู้สึกผิดอยู่ตลอดในทุกครั้งที่ตัวเองไม่สามารถที่จะต่อสู้ได้กับอาการเช่นนี้

มันอาจเป็นได้ทั้งความโหยหาในสิ่งที่ตัวเองขาดไป และก็ในทางกลับกันมันก็เป็น ‘ประตูทางออกชั่วคราว’ ที่ทำให้ผมต้องกลับไปหามันอยู่ซ้ำทุกครั้งไป

ผมเบื่อหน่ายกับความรู้สึกแบบนั้น

และหงุดหงิดอย่างมาก เมื่อรู้ว่าทุกอย่างรอบตัวมันถูกขับเคลื่อน

‘พลังแห่งกามารมณ์’ และ ‘ความคับแค้นใจ’ ที่ไม่อาจบ่งบอกได้

หรือบางทีนี่คงอาจถึงเวลาแล้วที่ผมควรต้อง ‘ละทิ้งทุกอย่าง’

และถือกำเนิดใหม่ได้เสียที?

สังคมภายนอก ความกดดันจากการที่โลกหรือสังคมของผู้คนที่หลงลืม ‘ความเป็นมนุษย์’ ของพวกเขาไป สิ่งที่มันมีความสำคัญอย่างยิ่งยวดกับพวกเรามากที่สุด แต่น้อยคนกลับที่จะให้ความสำคัญหรือพยายามแม้แต่ที่จะทำความเข้าใจถึงเหตุผลการมีอยู่ของมัน หรือแม้แต่การพยายามที่หวังจะทำลายใครสักคน และมองแต่เพียง ‘ผลประโยชน์ส่วนตน’ มากกว่าการกลับหันไปตระหนักจุดมุ่งหมายของความเป็นมนุษย์

การยั่วยุที่แสนตื้นเขิน ก่อกำเนิดกลายเป็นความขัดแย้ง

และความขัดแย้งนั้น นำไปสู่ความวุ่นวายและความยุ่งเหยิงที่มันยากเกินกว่าจะควบคุม

Let’s take thing slowly a bit, won’t ya?

Here, this is a ‘safe place’ for no conflict, no war & no judge

 

 

We’re all ‘human being’

Please, stay humanity and don’t be hallow.

ระหว่างสำหรับการเขียนบันทึกนี้ที่มันกำลังดำเนินไปอยู่ มันมีเหตุการณ์อันไม่น่าอภิรมย์มากเท่าไหร่ที่เกิดขึ้น และดูเหมือนว่าเจ้าสิ่ง ๆ นี้มันทำให้ผมรู้สึกหวั่นเกรงกับอนาคตในภายภาคหน้าที่มีโอกาสในการใช้ชีวิตของผมมันสะดุดลงในระหว่างทาง

ถึงอย่างนั้นในเวลากลับกัน ผมเองก็ได้เรียนรู้ในทักษะบางอย่างในตัวเองที่มันมีจุดเริ่มต้นมาจากการได้อยู่โดยลำพัง ประกอบเข้ากับเรื่องชวนให้ต้องเสียเงิน (ในทางที่ดี) เกี่ยวกับการเข้าใจผิดถึงอุปกรณ์ในการทำมาหากินของตัวเอง จนดูเหมือนว่าผมอาจจำต้องหาวิธีการในการนำพวกมันไปเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ได้ใช้งานไปในอนาคต

หรือไม่ก็ ณ เวลาตอนนี้ xD

เดือนที่เจ็ดของปี 2025

เดือนแห่งการตระหนักซึ่งความเป็นมนุษย์ เดือนแห่งการกลับมาทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด

เพื่อที่เราจะได้เติบโตกลายเป็น ‘ผู้มีปัญญา’ และ ‘ผู้ตระหนักรู้’ ถึงการเปลี่ยนแปลงในช่วงระยะเวลาอันรวดเร็ว

และข้ามคืน...