คืนวันแห่งการเลี้ยงฉลองที่แสนเปลี่ยวเหงา และการตระหนักถึงเหตุผลของการมีชีวิตอยู่
Well, Lonely as usual, Didn't I?
ผมคงอาจหาเหตุผลอะไรมาเพื่ออธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ลึกซึ้งเท่าไหร่ นอกเสียจากว่ามันเป็นเหตุการณ์ ๆ หนึ่งเล็กน้อยที่ดันเกิดขึ้น อันเนื่องมาจากการที่ตัวเองเผลอไปเข้าโลกดิสคอร์ดโดยไม่รู้ตัว
สวัสดีอีกครั้ง และผมหวังว่าขอให้มันเป็นช่วงเวลาแห่งการ 'เลี้ยงฉลอง' ที่พวกคุณมีความสุขในปีนี้
:D
คงอาจไว้ต้องขอเลื่อนไปยังปีถัดไป หากว่าผมจะต้องมานั่งรีวิวชีวิตช่วงเวลาทั้งหมดตั้งแต่วันแรกของปี 2024 จวบจนมาถึงใกล้วันสุดท้ายที่กำลังจะถึง ซึ่งแน่นอนว่าในส่วนนี้ถ้าหากว่าไม่ติดในเรื่องของการที่ผมต้องพยายามปั่นงานเขียนของตัวเองให้ทันตามเดดไลน์ที่ตั้งไว้ ผมคงอาจใช้เวลาหมดไปกับ 'วิดีโอเกม' เหมือนกับในทุกวัน
อย่างไรก็ตาม โอกาสที่จะเกิดขึ้นเช่นนั้นคงอาจมีการเปลี่ยนแปลงไปเสียสักหน่อย ด้วยเหตุมาจากการที่ผมรู้สึกว่าการสิงในโลกแห่งนั้นคงอาจไม่ดีสำหรับตัวของการพยายามเค้นบทพูดหรือฉากสำหรับการใส่เข้าไปในหน้านิยายที่ผมยังเขียนคั่งค้างไว้อยู่
ผมตื่นมาเพื่อเขียนบล็อกโพสต์นี้ ปราศจากและไร้ซึ่งหัวข้อหรือประเด็นใด ๆ ที่จะพูดถึง หากแต่อาจเป็นเพียงการพยายาม 'ตกผลึกความคิดตัวเอง' และมองหาเหตุผลถึงการมีชีวิตอยู่ โดยพยายามไม่ให้อาการเซื่องซึมเข้ามากัดกินจนทำให้ร่างกายย่ำแย่ หลายวัน (หรือนับเดือน) มาได้แล้วสำหรับการที่ตัวผมเองแทบไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนทางกายภาพจริง ๆ ซึ่งแม้ว่าการได้คุยผ่านโปรแกรมสื่อสารจะช่วยทำให้ความเหงาของผมมันหายไปได้อยู่บ้าง แต่ในท้ายที่สุดมันก็ไม่มีอะไรที่ดีไปกว่าการได้มี 'ปฏิสัมพันธ์' ทางกายกันโดยแท้จริง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น