Can we just cooldown a little bit?

 

"ความร้อนระอุของสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้จิตใจคนนั้น 'ผันเปลี่ยน' ไปตาม"

ทุกช่วงเวลาหลังบ่ายโมง มักจะเป็นเวลาที่ดีสำหรับการได้งีบหลับ รวมถึงได้ 'หยุดใช้ความคิด' เพื่อปล่อยให้สมองได้ระบายความอัดอั้นตันใจทั้งหมดออกไป ก่อนจะตื่นขึ้นอีกครั้งเพื่อรับมือกับ 'การงาน' ที่เข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน

อาจเป็นเรื่องยากสักหน่อย แต่ผมแนะนำว่ามันคือวิธีการในการ 'พักผ่อนสมอง' ที่ผมอยากแนะนำให้พวกคุณลองทำดู

การได้หาที่เงียบ ๆ แล้วผลุบตาลง เปิดเสียงดนตรีบรรเลงเพื่อสลัดความ 'ร้อนรุ่ม' ทั้งหมดออกไป แม้จะเป็นวิธีการที่ไม่ได้ทำให้มันหายขาด แต่อย่างน้อยที่สุด มันช่วยทำให้คุณสามารถมองเห็นภาพรวมเป็นวงกว้างได้มากกว่าเดิมเป็นหลายเท่า

แน่นอนว่าวิธีการเช่นนี้อาจไม่ได้ผลเสมอไป แต่อย่างน้อย ๆ การได้ 'ให้เวลากับตัวเอง' ก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุด ไม่ใช่เหรอ? :)

ท่ามกลางดราม่าและการโต้เถียงมากมายในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น หาได้ยากมากที่เราจะเห็นคนส่วนน้อยได้ 'หยุด' และ 'ตระหนักคิด' เพื่อใช้สมองในการกลั่นกรองสิ่งต่าง ๆ ก่อนจะตกผลึกความคิดเห็นที่ไม่ได้ขึ้นตรงกับ 'สิ่งที่เราคิด' ทว่ากลับเป็น 'สิ่งที่มันควรเป็น' และ 'สิ่งที่มันมีเหตุและผล'

ผมมักย้ำเตือนอยู่เสมอ และระมัดระวังในทุกการกระทำของตัวเองไม่ว่าจะเข้าหาใครก็ตามแต่ ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเป็นเพศอะไร เชื้อชาติอะไร หรือไปจนถึงขั้นช่วงวัยอายุที่มันไม่ได้มีส่วนบ่งชี้และเกี่ยวข้องว่าพวกเขา 'สมควร' เข้ามาในโลกแห่งนี้หรือไม่ แต่อย่างน้อย ๆ ที่สุด ในฐานะที่ 'ครึ่งนึง' ของชีวิตผมอยู่กับที่แห่งนี้ มันก็เป็นที่แน่นอนว่าผมควรจะเตือนสติและบอกกล่าวทุกครั้ง

ไม่จำกัดว่าจะเป็นแค่เรื่องของ 'โลกโซเชียลมีเดีย'

แต่หมายถึงการประพฤติและปฏิบัติตัวผู้ใช้อินเตอร์เน็ต วิธีการป้องกันภัยคุกคามเบื้องต้น หมายรวมไปถึงการรับมือหากเกิดตกกลายเป็น 'ประเด็น' ในการโต้เถียงในเรื่องราวที่ไม่มี 'มูลเหตุ' ชัดเจน

ชื่อเสียงในโลกออนไลน์ =/= ชื่อเสียงในชีวิตจริง

หนึ่งใน 'ประเด็น' ที่อาจแบ่งความคิดเห็นได้ทั้งสองฝั่ง (หรือมากกว่านั้น)

ทุกคนล้วนต้องการมี 'ชื่อเสียง' หากแต่วิธีการได้มาซึ่งสิ่งนั้นจะเป็นอย่างไร ขึ้นอยู่กับความพยายามและวิธีเพื่อให้ได้มันมา โดยเจ้าสิ่งที่เรียกว่า 'ชื่อเสียง' มักจะมาคู่กับ 'ผลตอบแทน' อยู่เสมอ

อาจเป็นได้ทั้งตัวเงิน การเข้าถึงโอกาสที่มากกว่าคนทั่วไป หรือแม้แต่การได้รับ 'ผู้สนับสนุน' ที่ไม่ระบุนาม

อันที่จริงแล้วในมุมมองของผม สิ่งนี้ผมคิดว่ามันคือ 'ส่วนสำคัญ' ที่เป็นเพียงการปูทางไปยัง 'เป้าหมาย' มากกว่าจะเป็นเพียงการทำเพื่อให้ตัวผมเองได้ถูก 'จับตามอง'

ณ สังคมที่ผมอยู่ สิ่งนี้มีคุณค่าเพียงเพื่อใช้เป็น 'เครดิต' สำหรับใช้ในการยืนยันความเชื่อใจ หากแต่ผมเชื่อว่าถ้าเป็นที่อื่น ๆ แล้วนั้น สิ่งนี้ถือได้ว่ามันช่วยได้มากสำหรับการที่คุณสามารถไปถึงฝั่งฝันที่ตัวเองต้องการได้

อย่างไรเอง ก่อนจะเริ่มต้นการหา 'ชื่อเสียง' ผมอาจควรต้องเตือนคุณสักหนึ่งหรือสองอย่างก่อน

อย่างแรก ต้องทำให้แน่ใจว่าชื่อเสียงที่คุณได้มานั้นมาจากการที่คุณได้ 'ลงมือลงแรง' กระทำมันด้วยฝีมือของตัวเอง จริงอยู่ว่าสิ่งนี้อาจรับรู้ได้ด้วยหลัก Common Sense กันอยู่แล้วเป็นปกติ ทว่าเนื่องด้วยในยุคสมัยที่การผุดขึ้นของ Content จำนวนมากมายก่ายกองนั้น โดยมากคำว่า 'การลงมือทำ' มักจะ 'ไม่ได้' มาจากด้วยมือแทบทั้งหมด

ใช่...ผมคิดว่าทุกคนคงรู้กันอยู่แล้ว การมาถึงสิ่งที่เรียกว่า 'ปัญญาประดิษฐ์ (Artificial Intelligence)' ช่วยทำให้ชีวิตของเราสะดวกสบายมากยิ่งขึ้น

หากแต่อย่าได้หลงลืมเสมอว่ากว่าจะมาถึงขั้นนั้นได้ มันล้วนเกิดขึ้นจาก 'มือมนุษย์' ก่อนเป็นที่แรก

และอย่างที่สอง...

'หยุดคิดถึงการพยายามเป็น 'ไอเดียต้นฉบับ'

อาจฟังดูเป็นเหตุผลที่แปลกประหลาดไปเสียหน่อย หากแต่เรื่องหนึ่งที่ผมได้ประสบมาพบเจอกับตัวเองนั่นคือผลงานโดยมากที่ถูกสร้างขึ้นล้วนผ่านกระบวนการ 'ทำซ้ำ คัดลอก และปรับแต่ง' อยู่เสมอ

เป็นเรื่องยากสำหรับการยืนยันหรือค้นหาสิ่งที่มันคือ 'ไอเดียต้นฉบับ' ที่แท้จริง ในทุกความสร้างสรรค์ของมนุษย์ ทุกชิ้นงานที่ประกอบขึ้นล้วนมี 'แรงบันดาลใจเบื้องหลัง' ที่มันก่อให้เกิดเป็น 'ความแปลกใหม่' อยู่เสมอ ซึ่งหากว่าครั้นจะพยายามสร้างสิ่งแปลกใหม่ออกมาอย่างแท้จริงได้นั้น...

ผมคงพูดได้แค่ว่า คุณอาจต้องใช้เวลา 

ทั้งชีวิต

แต่ไม่ต้องกังวลไปว่ามันจะไม่เกิดขึ้น ทุกสิ่งอย่างล้วนตั้งอยู่ในความ 'ไม่เที่ยงแท้' เฉกเช่นกับสายลม และต้นไม้ใบหญ้าที่มันเองก็ไม่ได้ 'คงอยู่' ถาวรตลอดไป

การตระหนักถึง 'คุณค่าของเวลา' ถือเป็นสิ่งสำคัญมาก และมันจะยิ่งเป็น Priority อันดับหนึ่ง เมื่อคุณเริ่มมีอายุมากขึ้น พบเจอกับผู้คน ได้รับประสบการณ์ หรือแม้แต่การได้เจอกับ 'บทเรียนชีวิต' ที่มันสอนให้คุณได้ใช้ความคิดในการไตร่ตรองเพื่อมองหา 'เส้นทางของตัวเอง' ที่มันจะกลายเป็นเรื่องปัจเจกบุคคลไป

คุณอาจต้องอยู่กับมัน ใช้ชีวิต กินอยู่ หรือหมายรวมไปถึงช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ 'ตัวคุณเอง' จะลาลับโลกนี้ไป...

ผมยังคงเฝ้ารอถึงช่วงเวลาที่ตัวเองได้ใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการ
ได้รู้จักความรัก ได้รู้จักการให้อภัย ได้รู้จัก 'ตัวตน' ที่ไม่เคยแสดงออกมา
ความฝันเกี่ยวกับตัวผมเองในอนาคตนั้น ณ ตอนนี้มันอาจยัง 'พร่ามัว' มองไม่เห็น
แต่ใครจะรู้...

ถึงเวลานั้นผมอาจได้กลายเป็น 'สิ่งที่ผมเกลียด' ไปแล้วก็ได้...