ปัญหาของนิยายออนไลน์ กับความนิยมที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา

 


อาจเป็นหัวข้อที่ผมอาจไม่ค่อยได้พูดถึงนัก ประกอบกับเนื่องด้วยความที่ช่วงระยะเวลาระหว่างนี้ผมยังคงใช้เวลาไปกับการท่องเที่ยวในโลกของ 'วิดีโอเกม' ที่มันเป็นสื่อหลัก ๆ ที่ผมเติบโตมาจวบจนถึงปัจจุบัน

และด้วยเหตุผลนั้น มันเลยจึงไม่แปลก ถ้าหากว่าโพสต์ในบล็อกส่วนใหญ่ มันจะเต็มไปด้วยเรื่องราวของสื่อกระแสหลักที่ ณ เวลาตอนนี้มันได้ไหลไปตามกระแสอย่างรุนแรง เหมือนกับที่เราได้เห็นมาตลอดนับเวลาเป็นทศวรรษ

อย่างไรเสียเอง มันก็มีสิ่ง ๆ หนึ่งที่มันเองก็ถือเป็น 'ปัจจัย' ในชีวิตที่สำคัญไปไม่น้อยกว่าวิดีโอเกมเช่นกัน สิ่งที่มีคุณค่ามากกว่าแค่เพียงภาพสองมิติ หรือภาพสามมิติ แม้แต่กับสิ่งที่อยู่ในโลกของความเป็นจริง ก็ล้วนสามารถแปรเปลี่ยนกลายเป็น 'เรื่องเล่า' ที่ถูกเรียงร้อยกันเป็นตัวอักษร

ใช่... ผมกำลังพูดถึงสิ่งที่เรียกว่า 'หนังสือ (Books)'


แต่จะเรียกว่า 'หนังสือ' เลยทีเดียวก็คงไม่ได้ เพราะอย่างที่คุณได้สังเกตเห็นหัวข้อของบล็อกโพสต์นี้ไปตั้งแต่แรก อันที่จริงแล้ว มันก็เป็นระยะเวลามาอยู่อย่างช้านานที่การมาถึง 'นิยายออนไลน์' มันได้กลายเป็นหนึ่งในสื่อบันเทิงที่มีความหรรษาและความสนุกในรูปแบบเดียวกับ 'การ์ตูนคอมมิค' และ 'มังงะ'

อย่างไรเอง เรื่องหนึ่งที่ผมมักจะได้ยินอยู่บ่อย ๆ ก็คือเรื่องของการตั้งคำถามเกี่ยวกับ 'ทิศทางความนิยม' และกระแสลมที่มันเปลี่ยนแปลง การเพิ่มตัวของจำนวนสื่อบันเทิงที่มากขึ้น กลับสวนทางกันกับ 'ความต้องการ' ของเหล่าผู้ชม ผู้อ่าน และผู้เสพผลงานที่มันมีจำนวนน้อยลง

'น้อยลง' ผมไม่ได้หมายถึงจำนวนของผู้เสพผลงานที่เขาเน้นเสพผลงานจริง ๆ แต่ผมกำลังพูดถึงเรื่องของการเพิ่มพูนของเหล่าผู้สร้างสรรค์ผลงานที่มันมีอยู่เป็นจำนวนมากในโลกอินเตอร์เน็ตไปต่างหาก

ข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งที่คุณควรรู้ คือเราสามารถเป็นได้ทั้ง 'ผู้สร้าง' และ 'ผู้เสพ' ในเวลาเดียวกัน หากแต่ทั้งนี้นิยามของการเป็น 'ผู้สร้างสรรค์ผลงานที่ดี' หรือ 'ผู้สร้างสรรค์ผลงานที่แย่' นั่นขึ้นอยู่กับมุมมองความคิดเห็นส่วนตัวของสิ่งที่คุณจะมอง ไม่ใช่ทุกผลงานที่จะตอบโจทย์ทุกคนได้ และเช่นเดียวกันกับที่ไม่ใช่ผลงานทุกชิ้นมันเองจะเป็น 'สิ่งไร้ค่า' ไปเลยในยุคที่การผุดขึ้นของมันมีจำนวนเยอะจนไม่อาจเสพสมบรรยากาศของมันไปได้จนหมด

เรื่องน่าตกใจอย่างหนึ่งสำหรับผม คือการที่ผมได้สังเกตเห็นว่า 'นิยายออนไลน์' ในช่วงปี 2020 ขึ้นไปนั้น คุณภาพของมันค่อนข้าง 'ตกต่ำ' ไปกว่าเมื่อช่วงสมัยอดีตกาลอย่างน่าใจหาย


Let's take a break for a moment, Shouldn't we?

ผมคงไม่บอกว่าเรื่องไหนบ้างที่เป็นแบบนั้น อย่างไรเสีย สำหรับใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาอย่าพึ่งตกใจและมองว่านิยายออนไลน์ตั้งแต่ช่วงปี 2020 ขึ้นไปมีแต่เรื่อง 'แย่' เต็มไปหมด แน่นอนว่ามันก็ไม่ใช่ 'ข้อเท็จจริง' ไปเสียทีเดียว

อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ช่วงต้น ผลงานแต่ละชิ้นล้วนแล้วแต่มีสิ่งที่มันต้องการจะนำเสนอ หากแต่ทั้งนี้แล้วสิ่งสำคัญทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับ 'ประสบการณ์' 'ความสามารถ' และ 'ความพากเพียร' ในตัวของผู้ที่ถวิลหาในการขึ้นไปอยู่ในจุดที่ตัวเองพึงพอใจอยากไปให้ถึง ผมคงไม่บอกว่า 'นิยายออนไลน์ทุกเรื่องมันจะแย่' หากแต่ว่าหลาย ๆ ครั้ง ๆ เราต่างก็หลงลืมไปถึงยามช่วงเวลาครั้งแรกเริ่มที่ตัวเราเองกำลังรู้สึก 'สนุกสนาน' ไปกับมัน แม้ต่อให้ผลงานนั้นจะเป็นสิ่งที่ย่ำแย่ขนาดไหน ทว่าในนั้นมันมีสิ่งที่เรียกว่า 'เศษเสี้ยวความรู้สึก' เอาไว้อยู่

ถึงกระนั้น การเขียนเพียงเน้นถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึก อาจไม่เพียงพอต่อการเป็น 'นิยายที่ดี' ได้ และด้วยเหตุนั้นมันเลยมีในเรื่องของการหาองค์ความรู้ การเก็บเกี่ยวประสบการณ์ หมายรวมไปถึงการ 'ตกผลึก' ความคิดบางอย่างจนในท้ายที่สุด เราก็ได้ค้นพบถึงหนทาง 'ความเป็นตัวเอง' ที่มันไม่ได้ขึ้นตรงอยู่กับสิ่งที่ตลาดต้องการ

ซึ่งนั่นอาจเป็นกรณีไว้สำหรับการที่ 'คุณ' ต้องการทำมันเพราะมองว่ามันคือ 'งานอดิเรก' ที่เพื่อผ่อนคลายจากการทำงานหลักอันแสนยุ่งเหยิงเป็นระยะเวลานาน

ทว่าถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ต้องใช้ความพยายาม ความขยันหมั่นเพียร และหมายรวมไปถึงการว่ายตามกระแสของน้ำไหลเชี่ยวกรากที่เรียกว่า 'ความต้องการของผู้คน' ถึงตอนนั้นแล้ว ผมเองก็ไม่มีอะไรจะกล่าวไปนอกจากแค่ ขอให้โชคดีในเส้นทางที่เลือก

การแข่งขันสำหรับผม ไม่ใช่สิ่งที่ตัวผมเองโปรดปรานสักเท่าไหร่ หากเป็นการเอาตัวเองไป 'เปรียบเทียบ' กับคนอื่นด้วยแล้ว นั่นแทบเป็น 'ความคิด' ที่ผมไม่สามารถสลัดมันออกไปจากหัวได้เลยแม้แต่นิดเดียว หลายครั้งผมรู้สึกว่าตัวเองกำลัง 'พ่ายแพ้' ต่อความรู้สึกในการที่อยากจะขยับไปทางข้างหน้า หากแต่ว่าผมกลับ 'หลงทาง' อยู่ในจุดที่ใจโลเลเกินกว่าจะเลือกได้ว่า 'อะไร' คือสิ่งที่ผมต้องการ และอะไรคือสิ่งที่ 'ผู้ชม' ต้องการจากผม

ที่จริง... มันก็นานมาก ๆ แล้วที่ผมแทบไม่เคยรู้ถึงเรื่องของ 'พัฒนาการ' ที่เปลี่ยนไปของตัวเอง

ถึงอย่างนั้น ผมก็ใช่ว่าจะปล่อยผ่านเลยไป ที่จริงผมเองก็พยายาม 'ตกผลึก' ความคิดของตัวเองอยู่เสมอในทุก ๆ วัน

เฉกเช่นเดียวเองถึงเรื่องของนิยายออนไลน์ ผมคงจะไม่พูดถึงสาเหตุหรือเรื่องที่ว่าอะไรเป็นเหตุทำให้ 'นิยายออนไลน์' ได้รับความนิยมน้อยลง เมื่อเทียบกับบรรดาสื่ออื่น ๆ ที่มันโผล่ออกมามีรูปธรรมชัดเจนกว่า และที่สำคัญคือหลายครั้ง 'เรา' สามารถควบคุมเส้นเนื้อเรื่องเหล่านั้นได้เสียด้วยซ้ำ

หากแต่มันก็ไม่ใช่ทุกคนที่อยากจะรับบทเป็นอัศวินขี่ม้าเพื่อไปช่วยเหลือเจ้าหญิงที่ตนหมายปอง

ไม่ใช่การเอาตัวเองไปอยู่ในเรื่องที่ถูกแต่งเติม โดยอ้างอิงจากชีวิตของคนจริง ๆ ที่มีอยู่

หรือแม้แต่การพยายามทำให้เนื้อเรื่องมันซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากที่สุด โดยคาดหวังว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ถูกพูดถึงไปในอนาคตข้างหน้า

บางที... ปลายทางสุดท้ายที่เราต้องการ ก็แค่การปล่อยให้ตัวเองไปหลุดอยู่ไปในโลกตรงนั้น ดื่มด่ำ และเสพสมห้วงบรรยากาศที่มันทำให้เรากลายเป็น 'ส่วนหนึ่ง' ของมันไปโดยไม่รู้ตัว

และนั่น อาจเป็น 'จุดหนึ่ง' ในมุมมองของผมเองที่มันทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า 'ปัญหานิยายออนไลน์' ที่มันแต่งขึ้นตามจินตนาการของเหล่าผู้สร้างที่ไม่ได้มีความสามารถมากพอในการทำให้เหล่าผู้เสพ 'เชื่อ (Believe)' ว่าแท้จริง เรื่องราวที่ถูกเติมแต่งขึ้น แท้จริงมันอยู่รอบ ๆ ตัวเราอยู่ตลอดเวลา


พื้นที่ของจินตนาการ (Imagination Space)

ผมคงอาจไม่ได้พูดถึงเรื่องราวของปัญหาในนิยายออนไลน์ที่เกิดขึ้นไปในเชิงการวิเคราะห์ตลาด หรือแม้แต่การหยิบยกเอาเรื่องกระแสไปเสียเท่าไหร่ เพราะต้องบอกว่าหลายครั้ง ในมุมมองของการที่ตัวผมเป็น 'ผู้เสพ' และ 'ผู้สร้างผลงาน' คนหนึ่งด้วยแล้ว ผมค่อนข้างใช้เวลาไปกับงานของตัวเองเยอะกว่าปกติ และมีความ 'ละเอียดลออ' และ 'ละเมียดละไม' โดยเฉพาะถ้านั่นยิ่งหมายความว่ามันเป็น 'ผลงาน' ที่ก่อเกิดขึ้นจากการที่ตัวผมเองได้ถักทอตัวอักษรทั้งหมดผ่านการ 'กรีดเลือด' ที่เรียกว่า 'ความเจ็บปวด' ออกมาด้วย ซึ่งนั่นเลยทำให้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร หากว่าผลงานเก่า ๆ ที่ผ่านมาของผมเองมันจะเกิดขึ้นจากการนำเอา 'จินตนาการ' ที่ผสานเข้ากับ 'มุมมองที่มีต่อโลกทั้งใบ' ณ ช่วงเวลาที่ตัวตนของผมยังคงวนเวียนอยู่ในช่วงที่สภาพจิตใจแตกสลายไปอยู่

ทว่า ณ ตอนนี้ สิ่ง ๆ นั้นมันค่อย ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นทีละเล็ก ทีละน้อย ผมได้เรียนรู้ว่าการเขียนงานของผม มันไม่ใช่การ 'ระบายความเจ็บปวด' ออกมา หากแต่มันคือการถักทอเส้นใยที่ก่อเกิดจาก 'ความคิดชวนยุ่งเหยิง' อันในที่สุดมันก็ได้เริ่ม 'เข้าร่องเข้ารอย' สิ่งที่มันเคยปราศจากเหตุและผล เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นการหันไปทำความเข้าใจถึง 'ความเป็นไป' ต่าง ๆ ของโลกใบนี้มากขึ้น

'นิยายออนไลน์' นิยามของมันอาจฟังดูเหมือนเป็นแค่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงเริงรมย์ อาจสร้างเพื่อคาดหวังในการได้รับชื่อเสียง เงินทอง หรือแม้แต่การตกเป็นประเด็นในการถูกวิพากษ์วิจารณ์ แม้ว่าเรื่อง ๆ นั้นมันจะเป็นเพียงแค่ 'สื่อบันเทิง' ไปก็ตาม

หากแต่สำหรับผม สิ่ง ๆ นี้มันถือเป็น 'การแสดง (Show)' ในรูปแบบของการนำเอาตัวอักษรนับอนันต์มาเรียงร้อยให้กลายเป็นเรื่องเล่า โดยที่หากใครก็ตามมีความสามารถมากพอในการนำมันมาใช้ได้อย่างถูกจังหวะ นั่นก็เท่ากับว่า 'เขา' คือหนึ่งในผู้สร้างสรรค์ผลงานคนหนึ่งที่มีคุณภาพและน่าจดจำ

โดยที่ในเวลาเดียวกัน มันก็ได้เปิด 'พื้นที่ (Area)' ใหม่ ๆ ที่ชวนให้เหล่าผู้อ่านต่างได้แสดงความเห็น ได้ดื่มด่ำและเสพสมในบรรยากาศที่ถูกบรรยายออกมาอยู่

และมันคงน่าเสียดายแย่ ถ้าในท้ายสุดสิ่งเหล่านี้มันกลับหายไปในยุคที่การมาของ 'กระแสความนิยม' ที่คนต่างหลงลืมไปแล้วว่า 'วรรณกรรม (Literature)' คือสิ่งที่มันมีความหมายมากกว่าแค่เพียงสอดใส่ความบันเทิง เติมเต็มแฟนตาซีเข้าไปข้างในตัวจนเอ่อล้น และทิ้งเพียงคราบคาวโลกีย์ที่ถูกเรียกว่า 'ความสนุก (Entertain)' ไปแทน

ถึงกระนั้นมันก็ไม่ผิดหรอก นั่นอาจฟังดูลามกไปสักนิด แต่ผมไม่ได้ปฏิเสธว่าสิ่ง ๆ นี้มันคือจุดมุ่งหมายแรกเริ่มที่ถูกสร้างขึ้นมาตั้งแต่ในยุคสมัยโบราณแล้ว จริงไหม? ¯\_(ツ)_/¯


Go on, enjoy the meal and I hope your thoughts will be full of 'meaningless' ideas

\ (•◡•) /


ผมอาจต้องขอโทษไว้เพียงล่วงหน้า บางอย่างที่พูดออกมามันเป็นเพียงแค่ 'คำบ่นระบายอันไร้สาระ' เช่นเคย และนั่นหมายความว่าทั้งหมดทั้งมวลที่ผมพิมพ์มาทั้งหมด มันก็แค่คำพูดของคนที่พยายามกลับหันไปเพื่อที่จะได้ 'เพลิดเพลิน' กับช่วงเวลาตรงนั้นไปอีกครั้ง โดยมองในเลนส์ที่แตกต่างไปจากปกติที่มันเคยเป็น

อย่าได้หาอะไรจากโพสต์ตรงนี้ อย่าได้คิดว่าเรื่อง ๆ นี้มันจะมีส่วนในการทำให้ความเป็น 'กระแสนิยม' มันหายไป หากแต่ผมเพียงทำสิ่งนี้ขึ้นเพื่อ 'เตือนสติ' และ 'ตระหนักถึง' สิ่งที่มันเคยมีความสำคัญกับเรา สิ่งที่ไม่เคยหันเหกลับมาเหลียวแลว่า 'จุดเริ่มต้น' มันมาจากอะไร และใครที่ทำให้จุดดังกล่าวกลับกลายเป็นว่าถูกแทนที่ด้วย 'ชื่อเสียง' และ 'เงินทอง' ไปแทน

พวกเรายังสามารถเรียกตัวเองว่า 'มนุษย์' ได้อยู่หรือเปล่า?


ความคิดเห็น