[บอกเล่าประสบการณ์] บทบาทของการเป็นผู้ใหญ่กับ Blue Archive

 

'เพราะหน้าที่ของครู ก็คือปกป้องรอยยิ้มของนักเรียนยังไงล่ะ!'

นี่อาจเป็นการจั่วหัวหรือการบอกเล่าถึงหัวข้อที่ค่อนข้าง 'แปลกตา' ไปเสียหน่อย อันเนื่องมาจากมีไม่กี่ครั้งนัก ที่ผมจะบอกเล่าถึงความรู้สึกของตัวเองไปยังเกม ๆ หนึ่ง

ซึ่งหากคุณสังเกตเห็นชื่อหัวข้อให้ดี คุณคงพอรู้ได้ว่าผมกำลังพูดถึงอะไร

ท่ามกลาง 'กระแส' ของสิ่งรอบตัวเป็นจำนวนมาก ล้วนมีทั้งสิ่งที่ 'ดี' และ 'แย่' ปะปนกันไป อย่างไรก็ดี ครั้นจะพูดถึงประสบการณ์เกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า 'Gacha Game' ก็คงดูเป็นการที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงหรือบอกเล่ามากนัก ยิ่งถ้าหากว่าเกม ๆ นั้นมันถูกสร้างมาเพียงเพื่อตอบสนอง 'บางสิ่งบางอย่าง' เพื่อหวังเพียงผลประโยชน์แบบฉาบฉวยด้วยแล้ว นั่นยิ่งเท่ากับว่ามันได้ลดทอน 'ความผูกพัน' ระหว่าง 'ผู้เล่น' กับ 'เกม' นั้นลงไป อาจอยู่ในระดับที่ชวนพอให้ย้อนนึกถึง หรือไม่เลวร้ายกว่าคือมันกลายเป็นประสบการณ์ที่พวกเขาจะไม่มีวันหวนกลับไปอีก

ตราบจนเมื่อกระทั่งผมได้กลับไปหามันอีกครั้ง และในคราวนี้ผมเปลี่ยนสถานะจากการเป็น 'ผู้สั่งการ (Commander)' สู่การเป็น 'อาจารย์ (Sensei)'

ต้องขออภัยสักเล็กน้อย หากว่าการใช้คำพูดหรือแม้แต่การพยายามบรรยายถึงความรู้สึกเกี่ยวกับเกมนี้ อาจดูค่อนข้างชวนให้เกิดความรู้สึก 'จั๊กจี้' ไปเสียหน่อย เผลอ ๆ มันอาจดูขัดกับ Mood & Tone สำหรับผู้ที่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตคลุกคลีอยู่กับ 'ความมืด' ในจิตใจมากเกินไปเสีย จนหลงลืมไปถึงเรื่องราวในอดีตของตัวเองที่เคยผ่านช่วงชีวิตที่มันดูจะ Contrast กับตัวละครในเกมนี้ 'มากโข' เสียจนผมได้แต่อดกลั้นน้ำตาไว้ในใจ

มันไม่ใช่ 'ความเสียใจ' แต่กลับเป็นความรู้สึก 'ปลื้มปิติ' ที่มาพร้อมกับการ 'หวนกลับ' ย้อนนึกถึงการที่ตัวผมเองเคยอยู่ในจุด ๆ หนึ่งที่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องการ 'คำแนะนำ' จากใครสักคน

'บลู อาร์ไคฟ์ (Blue Archive)' เป็นเกมที่ว่าด้วยเรื่องราวของโลกสมมุติแห่งหนึ่งที่เรียกว่า 'คิโวทอส (Kivotos)' โดยเรื่องราวของมันจะถูกเซ็ตอยู่ในจักรวาลที่รายล้อมไปด้วยความมหัศจรรย์ในรูปแบบของการผสมผสานระหว่าง 'แฟนตาซี' 'ไซไฟ' และ 'ยุทโธปกรณ์ทางการทหาร' เข้ามารวมเข้าไว้ด้วยกัน ก่อให้เกิดเป็นสิ่งชวนให้น่าขบคิดและตั้งคำถามถึงความเป็นไปต่าง ๆ นานา ที่อาจต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งเพื่อทำความเข้าใจมันอย่างชัดเจนในระดับหนึ่ง

อย่างไรก็ดี เรื่องราวของคิโวทอสนั้นไม่ได้ดำเนินด้วยตัวของมันเอง หากแต่กลับผ่านมุมมองของตัวละครที่จะสับเปลี่ยนกันไปตามแต่ละองก์เนื้อเรื่อง โดยมี 'เรา' ในฐานะของ 'คุณครู (ในเกมจะเรียกว่า 'เซนเซย์')' เป็นผู้รับหน้าที่เสมือนเป็นผู้ออกคำสั่งการให้กับเหล่านักเรียนในการทำภารกิจต่าง ๆ ภายในเกม ซึ่งจะดำเนินไปในรูปแบบของ 'Real Time Strategy' ที่เน้นการใช้ความสามารถของนักเรียนแต่ละคน

ระบบของตัวเกมถือว่าเข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน หากแต่ถ้าต้องการความเชี่ยวชาญ คุณอาจต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งเพื่อ 'ศึกษา' มันให้เข้าใจ ซึ่งสำหรับผมถือเป็นเรื่องปกติสำหรับเกมกาชาทั่ว ๆ ไป (ตามในท้องตลาดเกมมือถือที่ผมเชื่อว่าทุกคนคงน่าจะเคยเห็นผ่าน ๆ ตากันบ้างแล้ว)

ทว่าผมเกรงว่าหากให้มาพูดถึงเรื่องพวกนี้ อาจดูเป็นการยาวยืดเสียเกินไป มันคงจะดีกว่าถ้าหากผมขอใช้เวลาหลังจากนี้สำหรับการเจาะเข้าถึงประเด็นหัวข้อหลักเรื่อง ๆ หนึ่ง ที่ผมคิดว่ามันค่อนข้าง Related ตรงกับ 'ตัวตน' ของใครหลายคน (โดยเฉพาะผู้ที่กำลังเข้าสู่ 'วัยผู้ใหญ่ตอนต้น' และ 'ตอนปลาย' ณ เวลาที่กำลังดำเนินไปอยู่ตอนนี้)

นิยามของการเป็น 'ผู้ใหญ่ที่ดี' คืออะไร?

แม้จะฟังดูเป็นคำถามปลายเปิดที่อาจมีคำตอบอยู่มากมายและหลากหลาย ทว่าเรื่องหนึ่งที่เราคงปฏิเสธไม่ได้เลยคือ 'นิยาม' ของการเป็นผู้ใหญ่นั้น มันล้วนมีความหมายเกี่ยวกับเรื่องของการเป็นผู้้มีความรับผิดชอบในเรื่องราวต่าง ๆ ไม่ว่าจะทั้งในเรื่องของการกระทำ คำพูด หรือแม้แต่การแสดงออกในด้านความคิด ความอ่าน หรือการเลือกตัดสินใจในสถานการณ์ที่มันอาจ 'ยากลำบาก' เกินเสียกว่าที่เด็กคนหนึ่งสามารถตัดสินใจได้

ผมรู้ว่ามันอาจฟังดู 'เชย' ไปสักหน่อย ทว่าผมอยากให้คุณลองนึกภาพจินตนาการถึงบางสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ (และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่การ 'สปอยล์' เนื้อหาของเกมแต่อย่างใด)

คุณได้รับคำจ้างวานจากใครสักคน พวกเขาเหล่านั้นมีตำแหน่งเทียบเท่าได้กับ 'หัวหน้า' หากแต่กลับมีอายุอ่อนกว่าตัวคุณเอามาก ๆ ซึ่งสาเหตุของการจ้างวานนั้นมีได้หลากหลายสาเหตุ ทว่าโดยหลักนั้นคือการเข้าไปทำหน้าที่ในฐานะของ 'ผู้ให้คำปรึกษา' ให้แก่เหล่าเด็ก ๆ ที่มาจากต่างสถาบัน ต่างความคิด โดยที่บรรยากาศรอบตัวนั้นรายล้อมไปด้วยสิ่งอันตรายเป็นจำนวนมากที่พร้อมจะ 'คร่า' ชีวิตของคุณได้ทุกเมื่อ หากก้าวพลาดพลั้งเพียงแค่ก้าวเดียว ทว่าในเวลาเดียวกัน สำหรับผู้คนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้น กลับไม่ได้รู้สึกรู้สาใด ๆ เกี่ยวกับโลกที่พวกเขาอยู่

พวกเขาทำเหมือนกับว่ามันคือ 'เรื่องปกติทั่วไป' เปรียบดั่งคือ 'ชีวิตประจำวัน' หากเพียงเปลี่ยนบริบทจากการต่อสู้กันด้วย 'ความรู้' และ 'ความสามารถด้านวิชาการ'

กลายมาเป็นต่อสู้กันด้วยสิ่งที่เรียกว่า 'อาวุธสงคราม' กันไปแทน. . .

ฟังมาถึงตรงนี้คุณคงพอเข้าใจแล้วว่าทำไมผมถึงตั้งคำถามนี้ขึ้นมา

ทุกเรื่องราวที่ดำเนินขึ้นในโลกคิโวทอส ล้วนไม่สามารถใช้ 'ตรรกะ' และ 'ความเป็นจริง' ในการตัดสินแทบจะทุกอย่างได้ แน่นอนว่าหากเปรียบเปรยอย่างคร่าว ๆ สำหรับผม 'บลู อาร์ไคฟ์' มันมีความหมายที่ฉาบซ่อนปริศนาเอาไว้อยู่เป็นจำนวนมาก และหากสังเกตดี ๆ มันแทบจะบอกเล่ารายละเอียดหรือ 'เรื่องราว (Lore)' เบื้องหลังก่อนหน้านั้นเอาไว้ในจำนวนที่น้อยเอามาก ๆ ซึ่งมันจะเป็นแบบไหน ผมขอ 'อุบ' มันเอาไว้เพื่อให้คุณได้ลองไปสัมผัสเกม ๆ นั้นด้วยตัวเอง

กลับมาย้อนถึงคำถามที่เราถามกันอีกครั้ง อะไรคือ 'นิยาม' ของการเป็น 'ผู้ใหญ่ที่ดี'

หากมองกันอย่างในแง่ของความเป็นจริง ความหมายของมันจะเปลี่ยนไปตามยุคสมัยและค่านิยมที่ผันแปรไปตามการดำเนินชีวิตอยู่ในสังคม มันดูเป็น 'คำถามปลายเปิด' ที่ผมค่อนข้างเชื่อมั่นว่า 'ผู้ใหญ่' เป็นจำนวนมากอาจมี 'ชุดความคิด' เกี่ยวกับว่าด้วยเรื่องของการสั่งสอนให้คน ๆ หนึ่งเติบโตขึ้นมาเป็นคนดี หรือไม่ก็หมายถึงการเป็นผู้ที่มีความรับผิดชอบต่อชีวิตของตัวเองและคนรอบข้าง ซึ่งอย่างไรเองแล้ว ทั้งหมดทั้งมวลเหล่านั้น ผมคิดว่าความหมายของมันกลับมีมากมายกว่านั้น

มันไม่ได้ถูกจำกัดเพียงเพราะแค่การเป็น 'ตัวอย่างที่ดี' ให้กับเยาวชน

มันไม่ได้ถูกจำกัดเพียงเพราะด้วยคำว่า 'ว่านอนสอนง่าย' และ 'เชื่อฟังคำสอนของผู้ใหญ่'

มันไม่ได้ถูกจำกัดเพียงเพราะวลีสำนวนประโยคว่า 'อาบน้ำร้อนมาก่อน'

ที่จริง...ผมคงไม่อาจ 'หาญกล้า' พอที่จะมอบคำนิยามของมันได้อย่างชัดเจน หรือถ้าให้พูดมากกว่านั้น การพูดว่านิยามของการเป็น 'ผู้ใหญ่ที่ดี' หมายถึงการที่คน ๆ หนึ่งเติบโตขึ้นมาและมีอายุแก่กว่า ย่อมหมายถึงมีประสบการณ์ที่มากกว่า หรือผ่านโลกมาอย่างช่ำชอง นั่นจะเป็นสิ่งที่ทำให้คน ๆ นั้นถูกมองว่าพวกเขาคือ 'ผู้ใหญ่ที่ดี'

กลับกัน สิ่งที่ผมอยากจะพูดถึงมากกว่า นั่นคือผลพวงของการกระทำจาก 'คนรุ่นก่อน' มันได้ส่งผลกระทบต่อ 'คนรุ่นหลัง' ที่แน่นอนว่ามันไม่เพียงแต่จะสร้างบาดแผลในใจให้กับพวกเขาอย่างไม่สามารถรักษาหายได้แล้ว กลับกันมันยิ่งตอกย้ำทำให้คนรุ่นถัด ๆ มากลับรู้สึก 'สูญเสียความเชื่อมั่น' และ 'ความศรัทธา' อันเกิดขึ้นจากการกระทำที่เห็นแก่ตัวของคนกลุ่ม ๆ หนึ่งที่อ้างสิทธิ์อยู่เหนืออำนาจที่ตัวเองสร้างขึ้นมา

"ความผิดพลาดอาจทำให้เราเข้มแข็ง แต่ไม่ใช่กับผู้ที่ยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับ 'โลกแห่งความเป็นจริง' ที่มันไม่เคยมีที่ยืนให้กับใคร แม้แต่...กับผู้ที่ 'สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง' ไปจนหมด..."

สารใจความหลักเกี่ยวกับเกม 'บลู อาร์ไคฟ์' ตลอดระยะเวลาที่แม้ว่าผมอาจยังไถไปไม่ถึงองก์เนื้อเรื่องทั้งหมดโดยรวมของมัน หากแต่สิ่งหนึ่งที่ผมกลับสามารถเข้าใจมันได้ แม้ว่าจะยังไปไม่ถึงจุดที่ 'น่าเศร้า' มากที่สุดของตัวเกม นั่นคือนี่คือ 'หนึ่ง' ในเกมกาชาเพียงไม่กี่เกมที่ผมกลับรู้สึกผูกพันกับทุกตัวละครภายในเรื่องได้แม้ว่าจะยังไม่รู้จักพวกเขาก็ตาม...

น่าเสียดายหน่อยที่ผมคงอาจพูดอะไรไม่ได้มากเกี่ยวกับ 'ภาพรวม' ทั้งหมดของเนื้อเรื่อง และแน่นอนว่าการหันเหเพื่อไปนั่งดู 'สปอยล์' ก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรพึงกระทำเสียเท่าไหร่ โดยเฉพาะกับเกมที่มีการเล่นและบอกเล่าถึงเนื้อหาที่มันมีความ Related เข้ากับชีวิตของพวกเรา 'เหล่าเซนเซย์' ที่ ณ เวลาที่ผมกำลังเขียนบอกเล่าประสบการณ์นี้อยู่ ณ มุมใดมุมหนึ่งของชุมชนเกมนี้ พวกเขากำลังเฝ้ารอถึงอนิเมชั่นตอนใหม่ที่กำลังจะฉายในวันพรุ่งนี้ หรือในขณะเดียวกันก็อาจใช้เวลาสำหรับการ 'สร้างคอนเทนต์' ในรูปแบบต่าง ๆ มากมายที่มันช่วยในการเสริมสร้างทำให้กลุ่มชุมชนเต็มไปด้วยสีสัน (และความน่ารักและตลก 😭😭😭) ที่แสดงออกในเชิงขบขัน

อาจมีบ้างที่มุขตลกบางอย่าง หรือการแสดงออกที่อาจสร้างความ 'เคลือบแคลงใจ' ในสายตาของบุคคลทั่วไปที่ไม่ได้รู้จักกับเกมนี้ หรือแม้แต่จะเอาตัวเองเฉียดเข้าใกล้ด้วยเหตุผลที่ว่าพวกเขา 'รับไม่ได้' กับพฤติกรรมที่แสดงออกมาต่อตัวละครที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

ทว่าอย่างไรผมคิดว่าตราบเท่าที่มันอยู่ในขอบเขตของการเป็น 'เรื่องในจินตนาการ' หรือ 'วิดีโอเกม' ตราบนั้นผมคิดว่ามันคือ 'สีสัน' อย่างหนึ่ง ไม่ใช่กับทุกคนที่อาจรู้สึกในแบบเดียวกัน หากแต่ผมเชื่อว่าถ้าคุณมีวิจารณญาณและสามารถแยกแยะระหว่าง 'โลกจินตนาการ' กับ 'ความเป็นจริง' ออกได้ แค่การที่คุณแยกสองอย่างนี้ออก นั่นก็เพียงพอแล้วที่คุณสามารถสนุกไปกับโลกของ 'บลู อาร์ไคฟ์' ไปได้แล้ว จริงไหม? ¯\_(ツ)_/¯

สุดท้ายของข้อสรุปทั้งหมด บทบาทของการเป็นสิ่งที่เรียกว่า 'ผู้ใหญ่' ล้วนแล้วแต่มักพ่วงมาพร้อมกับบรรดาปัญหาและเรื่องราวต่าง ๆ ที่ต้องใช้เวลาในการตัดสินใจมากในระดับหนึ่ง (หรืออาจมากกว่า ถ้าคุณอยู่ในสถานการณ์ที่กำลังเจอกับ 'มรสุม' ในชีวิตที่ต้องจัดการด้วยตัวเอง)

ยิ่งถ้าหากเรื่องนั้นมันดันเกี่ยวพันเข้ากับการทำหน้าที่เป็น 'ครู' ด้วยแล้ว ยิ่งหมายความว่าคุณยิ่งต้องระวังการกระทำ คำพูด หรือแม้แต่การแสดงออกของตัวเองให้มาก ๆ ผมคงอาจพูดไม่ได้ว่าอาชีพของการเป็นครูนั้นมันหนักหนาสาหัสมากแค่ไหน แต่เรื่องหนึ่งที่ผมพอจินตนาการและเห็นภาพของมันได้อย่างชัดเจน นั่นคือการทำหน้าที่เป็น 'ผู้ฝึกสอน' ต้องอาศัยความใจเย็นและความรู้ที่มากเพียงพอต่อการ 'สรุป' มันออกมาเพื่อให้ผู้คนเข้าใจ (ซึ่งนับเฉพาะกับกรณีในชีวิตจริง อาจไม่หนักหนาสาหัสเท่ากับ 'เซนเซย์' ในคิโวทอส แต่ก็พอมีบางส่วนสามารถ Related เข้ากับเกมได้อยู่)

การเป็น 'ผู้ใหญ่' อาจฟังดูเป็นเรื่องยาก หากแต่เรื่องที่ยากยิ่งกว่าคือการเป็น 'ผู้ใหญ่ที่ดี' ที่พร้อมจะให้การสนับสนุนและมอบโอกาสให้กับคนรุ่นหลังต่อ ๆ ไป

แต่ทั้งนี้...

มันก็ไม่มีอะไรยากเท่ากับการเป็น 'ครู' ที่นอกเหนือจากต้องมี 'ความเป็นผู้ใหญ่' และ 'มีความรู้' ในระดับมากกว่าคนทั่วไปแล้ว นั่นอาจยังหมายถึงการเป็น 'ตัวอย่างที่ดี' ให้แก่เหล่าเยาวชนและเด็กนักเรียนที่พวกเขาต่างจับจ้องมองดูเราในทุกการกระทำที่เราแสดงออกมา

อรุณสวัสดิ์ค่ะ เซนเซย์

ขอให้สนุกกับเกมครับ...